احمد بن محمد برقی
| محدث، مورخ و عالم رجالی شیعه | |
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | احمد بن محمد بن خالد بن عبدالرحمان بَرْقی |
| کنیه | ابوجعفر |
| نسب | معروف‌ترین فرد از خاندان برقی |
| تولد | اوایل قرن سه |
| وفات | ۲۷۴ق و به‌قولی ۲۸۰ قمری |
| صحابی | از اصحاب امام جواد(ع) و امام هادی(ع) |
| اطلاعات حدیثی | |
| راویان از او | سعد بن عبدالله اشعری قمی • عبدالله بن جعفر حمیری • علی بن ابراهیم قمی • حسین بن سعید اهوازی • محمد بن حسن صفار قمی و ... |
| اعتبار | ثقه |
| تألیفات | المحاسن • رجال البرقی |
| شهرت | برقی |
| سایر | روایت از ضعفا و تبعید از قم |
احمد بن محمد بن خالد بن عبدالرحمان بَرْقی مشهور به برقی (حدود ۲۰۰ - ۲۷۴ یا ۲۸۰)محدث، مورخ و عالم رجالی شیعه در قرن سوم قمری. وی از اصحاب امام جواد(ع) و امام هادی(ع) و صاحب کتاب المحاسن و رجال است. بیشتر رجالیان شیعه و اهل‌سنت، او را توثیق کرده و عده‌ای نیز او را به دلیل روایت از ضعفا، ضعیف شمرده‌اند.
زندگی‌نامه
او معروف‌ترین فرد از خاندان برقی است که سابقه روشنی در تشیع و دفاع از اهل‌بیت(ع) دارد و عالمان متعددی نیز از میان آنان برخاسته است. پدرش نیز از اصحاب ائمه(ع) و دارای آثار و کتاب‌هایی بوده است.
درباره سال تولد او در متون رجالی و تاریخی مطلبی به چشم نمی‌خورد، اما با توجه به تاریخ وفاتش، می‌توان گفت که در حدود سال ۲۰۰ق به دنیا آمده است.
رجالیان، کنیه او را ابوجعفر ذکر کرده‌اند. نجاشی سال وفات او را ۲۷۴ق می‌داند اما علی بن محمد ماجیلویه نواده و شاگرد برقی نقل می‌کند که وفات او در سال ۲۸۰ق بوده است.
مصاحبت با ائمه شیعه
در کتاب رجال برقی به هنگام شرح حال برقی، خودش را از یاران امام جواد(ع) و امام هادی(ع) معرفی کرده است. اما در روایاتش، ذکری از این دو امام نیست. تنها در روایتی آمده هنگامی که او در سامرا بود، از جانب «آن مرد» فرستاده‌ای به نزد او و همراهش آمده و درباره وثاقت برخی از راویان و اصحاب به آنان مطلبی را گفته است که قرائن نشان می‌دهد مراد از «آن مرد»، امام هادی(ع) بوده است.
جایگاه روایی
وثاقت
رجالیان شیعه مانند نجاشی، شیخ طوسی و علامه حلی برقی را ستوده و او را مورد وثوق و اعتماد دانسته‌اند. احمد بن محمد خالد نزد اهل‌سنت نیز دارای جایگاه والایی است.
روایت از ضعفا و تبعید از قم
روایت او از راویان ضعیف و اعتماد بر احادیث مرسل موجب شد احمد بن محمد بن عیسی اشعری رییس محدثان قمی، او را از قم تبعید کند اما پس از مدتی او را به قم بازگرداند و از وی پوزش خواست و حتی در مراسم تشییع جنازه برقی، پا برهنه و بدون عمامه حاضر شد تا رفتار پیشین خویش را جبران نماید.
پاسخ به انتقاد روایت از ضعفا
وحید بهبهانی می‌نویسد: «مورد اعتمادبودن برقی قطعی است و آن چه منتقدان گفته‌اند برای ما ثابت نشده، حتی اگر او بر ضعیفان اعتماد کرده باشد می‌توان گفت روش او در نقل حدیث صحیح نبوده است.» ابن غضائری نیز معتقد است که طعن قمی‌ها مربوط به کسانی است که احمد از آنها حدیث نقل کرده است نه خود او.
زندگی علمی
مشایخ و اساتید
برقی از حدود ۲۰۰ نفر نقل حدیث و کتاب‌های بیش از ۱۰۰ نفر را نیز روایت کرده است آیت‌الله خویی در جای جای کتاب خویش به آنان اشاره می‌کند.
شاگردان
آیت‌الله خوئی شاگردان و راویان برقی را این گونه نام می‌برد:
- بو علی اشعری
- احمد بن ادریس
- احمد بن عبدالله
- احمد بن محمد بن عبدالله
- حسن بن متیل دقاق
- حسین بن سعید
- سعد بن عبدالله اشعری
- عبدالله بن جعفر حمیری
- علی بن ابراهیم قمی
- علی بن حسین سعد آبادی
- علی بن محمد بندار
- علی بن محمد بن عبدالله قمی
- علی ماجیلویه
- محمد بن ابی القاسم
- محمد بن احمد بن یحیی
- محمد بن حسن صفار
- محمد بن عیسی
- محمد بن یحیی
- معلی بن محمد.
تألیفات
مهم‌ترین اثر برقی، کتاب المحاسن و کتاب الرجال است که از وی به جای مانده است. دیگر آثار او عبارتند از:
- کتاب البلدان
- اختلاف الحدیث
- الانساب
- اخبار الامم
- التراجم و التعاطف
- آداب النفس
- ادب المعاشرة
- کتاب المکاسب
- کتاب الرفاهیة
پانویس
- ↑ نجاشی، رجال، ۱۴۱۶ق، ص۳۳۵.
- ↑ شیخ طوسی، الفهرست، ص۶۲؛ ابن غضائری، رجال، ص۳۹.
- ↑ نجاشی، رجال، ۱۴۱۶ق، ص۷۷.
- ↑ شیخ طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۳۸۳؛ شیخ طوسی، الفهرست، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۱۶.
- ↑ کشی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۸۳۱.
- ↑ نجاشی، رجال، ۱۴۱۶ق، ص۷۶؛ شیخ طوسی، الفهرست، ۱۴۱۷ق، ص۶۲؛ علامه حلی، خلاصة الاقوال، ۱۴۱۷ق، ص۶۳.
- ↑ شیخ طوسی، الفهرست، ۱۴۱۷ق، ص۶۲؛ علامه حلی، خلاصة الاقوال، ۱۴۱۷ق، ص۶۳؛ علامه حلی، رجال، ۱۴۰۲ق، ص۱۴، ش۷؛ فرشچیان، پیشگامان تشیع، ۱۳۸۴ش، ص۱۰۴.
- ↑ وحید بهبهانی، الفوائد الرجالیة، ص۴۳.
- ↑ ابن غضائری، رجال، ۱۴۲۲ق، ص۳۹.
- ↑ آقایی، مقایسه تحلیلی سه چاب کتاب الرجال برقی.
- ↑ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۱ و ۳۲، ۲۲۶ و ۲۲۷، ۲۶۶ و ۲۶۷.
- ↑ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۲.
- ↑ زرکلی، الاعلام، ۱۹۸۰م، ج۱، ص۲۰۵؛ کحاله، معجم المؤلفین، ج۲، ص۹۸.
- ↑ کنت أنا وأحمد بن أبی عبد الله البرقی بالعسکر فورد علینا رسول من الرجل فقال لنا: الغائب العلیل ثقة، وأیوب بن نوح، وابراهیم بن محمد الهمدانی، وأحمد بن حمزة، وأحمد ابن اسحاق ثقات جمیعا.
منابع
- ابن غضائری، احمد بن حسین، رجال، قم، دارالحدیث، ۱۴۲۲ق.
- علامه حلی، حسن بن یوسف، خلاصة الاقوال، نشر الفقاهة، ۱۴۱۷ق.
- علامه حلی، حسن بن یوسف، رجال علامه، قم، مکتبه الرضی، ۱۴۰۲ق.
- حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، بیروت، دار احیاء التراث، ۱۳۹۹ق.
- خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال احدیث، ۱۴۱۳ق.
- زرکلی، خیرالدین، الاعلام، بیروت، دارالعلم، ۱۹۸۰م.
- شیخ طوسی، محمدبن حسن، الفهرست، نشر الفقاهة، ۱۴۱۷ق.
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال معروف برجال الکشی، قم، آل البیت، ۱۴۰۴ق.
- فرشچیان، رضا، پیشگامان تشیع، انتشارات زائر، قم، ۱۳۸۴ش.
- کحالة، عمر رضا، معجم المؤلفین، بیروت،دار احیاء التراث العربی، بی‌تا.
- نجاشی، احمد بن علی، فهرست اسماء مصنفی الشیعه، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۱۶ق.
- وحید بهبهانی، الفوائد الرجالیه، نرم افزار مکتبة اهل البیت.
پیوند به بیرون